De oorsprong van sjaals in de wereld gaat meer dan 700 jaar terug. Het eerste record komt uit de Mughal-periode. Tegen de 16e eeuw was de sjaalsindustrie in Kasjmir goed ingeburgerd. Mughal-keizer Akbar promootte de productie van sjaals in Kasjmir. Hij schonk de koningin van Engeland een geschenk van de 'jamawar'-sjaal van Kasjmir.

De naam Pashmina komt van pashm, het Perzische woord voor wol. Deze wol is afkomstig van changthangi of ladakh of pashmina geit, een speciaal geitenras dat inheems is op grote hoogte van de Himalaya.

Door de extreme weersomstandigheden groeien de pashminageiten in de winter op een speciale vacht. Deze vacht wordt in het voorjaar afgeworpen en het vlies wordt gevangen op doornstruiken. Dorpelingen schuren de berghelling af op zoek naar het fijnste vlies dat ze kunnen gebruiken.

                           The Pashmina Goat - met dank aan: kashmir-rose.com

De winterbont die de geit groeit, is 1/6 van de dikte van mensenhaar. Het is zo fijn dat het niet machinaal kan worden gesponnen, dus de wol wordt met de hand geweven tot sjaals, sjaals, omslagen, spreien en stola's voor wereldwijde export. Het vakmanschap is zo ingewikkeld en tijdrovend dat sommige geborduurde sjaals 2 tot 4 jaar nodig hebben om te creëren.

 Bij Kaarigar kopen we de beste collectie pashmina rechtstreeks van de ambachtslieden in Kasjmir. 

In elke zending die we samenstellen, proberen we een paar items op te nemen die normaal niet in Vancouver voorkomen - een 'Kaarigar-experiment' als je wilt. Meer dan uniekheid - wat we zoeken is een item met een boeiend verhaal waar onze klanten zich mee kunnen verbinden. Bij deze gelegenheid is het de beurt aan de nederige tiffin. Een tiffin of dabba (DUH-bah) is een eenvoudige lunchbox die bestaat uit stapelbare roestvrijstalen compartimenten. Hoewel ze overal in India voorkomen, is Bombay de plek waar de tiffin echt zijn sporen heeft achtergelaten. In Bombay wordt een warme maaltijd voor je kantoor- of schoollunch niet als luxe gezien, maar als noodzaak. Bovendien zijn Indiërs notoir kieskeurig als het om eten gaat (vraag het maar). Thuis koken is hier koning. Dit is waar de tiffin in het spel komt. Elke doordeweekse ochtend in Bombay komt een bezorgsysteem als geen ander op de planeet in actie. Het doel van het systeem: elke lunchbox ophalen, afleveren en vervolgens op tijd inleveren - een monumentale taak gezien het verkeer, het weer en het aantal tiffins. De mensen die deze uitdaging aangaan, staan ​​bekend als dabbawallahs - letterlijk: doosdragers. Ze maken hun rondjes door de buurten van Bombay na het pendelen in de ochtend en halen vers bereide tiffins op. Door een combinatie van fietsen, treintreinen, een eenvoudig coderingssysteem en een handvol sorteercontrolepunten kunnen de dabbawallahs een warme, huisgemaakte lunch bezorgen aan scholen en werkplekken in de stad. Na de lunch wordt het proces omgedraaid en gaat de lege lunchbox weer naar huis. Het meest opmerkelijke aspect van het dabbawallah-systeem is het ongekende slagingspercentage - een recent onderzoek heeft uitgewezen dat een tiffin te laat is of ongeveer eens in de zeven miljoen leveringen wordt vermist. Dit slagingspercentage is nog indrukwekkender aangezien de dabbawallahs een laag niveau van geletterdheid hebben en Bombay een hoog niveau van verkeersopstoppingen heeft. Meer recent heeft het systeem erkenning gekregen van het internationale bedrijfsleven en bekendheid van Bollywood (zie de film 'Lunchbox'). Kom langs en kies je eigen stukje uit dit verhaal.

Dit hilarische artikel is geschreven door een 

Architect uit BaaN, Nederland die twee jaar in Hyderabad heeft doorgebracht.

Ten behoeve van elke Tom, Dick en Harry die India bezoeken en op Indiase wegen durven te rijden, bied ik een paar hints om te overleven. Ze zijn van toepassing op elke plaats in India behalve Bihar, waar het leven buiten een voertuig slechts marginaal veiliger is.

Indiase verkeersregels werken over het algemeen binnen het domein van karma waar u uw best doet en laat de resultaten over aan uw verzekeringsmaatschappij. De hints zijn als volgt:

Rijden we links of rechts van de weg?

Het antwoord is "beide". Je begint in principe aan de linkerkant van de weg, tenzij deze bezet is. Ga dan naar rechts, tenzij dat ook bezet is. Ga dan verder met het volgende beschikbare gat, zoals bij schaken. Vertrouw gewoon op je instinct, bepaal de richting en ga verder. Het naleven van verkeersregels leidt tot veel ellende en af ​​en toe een dodelijk ongeval. De meeste chauffeurs rijden niet, maar richten hun voertuigen gewoon in de beoogde richting. Word je niet ontmoedigd of onderschat jezelf, behalve in een geloof in reïncarnatie, de andere chauffeurs staan ​​niet in een betere positie.

Stop niet bij voetgangersoversteekplaatsen, alleen omdat een dwaas de weg wil oversteken. Je mag dit alleen doen als je het leuk vindt om achterin te worden gestoten. Voetgangers hebben de strikte instructie gekregen om alleen over te steken wanneer het verkeer langzaam beweegt of tot stilstand is gekomen omdat een of andere minister in de stad is. Toch kan een of andere idioot proberen over te steken, maar laten we dan niet kwaad spreken over de doden.

Op uw hoorn blazen is geen teken van protest zoals in sommige landen. We claxonneren om vreugde, wrok, frustratie, romantiek en kale lust uit te drukken (twee stevige uitbarstingen), of, mobiliseren gewoon een dommelende koe in het midden van de bazaar.

Bewaar informatieve boeken in het handschoenenkastje. Je kunt ze lezen tijdens files, in afwachting van de colonne van de eerste minister, of wachtend op de regen
water dat zich terugtrekt wanneer over landverkeer ondergrondse afwatering ontmoet.

Af en toe zie je misschien wat lijkt op een UFO met knipperende gekleurde lampjes en rare geluiden die van binnenuit komen. Dit is een verlichte bus, vol vrolijke pelgrims die bhajans zingen. Deze pelgrims gaan razendsnel op zoek naar contact met de Almachtige, 
vaak met succes.

Auto-riksja (babytaxi): het resultaat van een botsing tussen een riksja en een auto, dit driewielige voertuig werkt op een externe verbrandingsmotor die draait op een mengsel van kerosineolie en creosoot. Dit driehoekige voertuig vervoert ijzeren staven, gasflessen of passagiers driemaal het gewicht en de afmetingen, tegen een onbepaald tarief. Na zorgvuldige geometrische berekeningen worden kinderen opgevouwen en in deze auto-riksja's verpakt totdat sommige kinderen in de periferie helemaal geen contact met het voertuig hebben. Vervolgens worden hun schooltassen rondom in de microscopische openingen geduwd, zodat die kleine botsingen met andere voertuigen op de weg geen blijvende schade veroorzaken. Natuurlijk betalen de perifere kinderen het halve tarief en leren ze ook de bewegingswetten van Newton op weg naar school. Auto-riksjabestuurders volgen de verkeersregels die zijn afgebeeld in de film Ben Hur en mogen irriteren.

Bromfietsen: De bromfiets ziet eruit als een olievat op wielen en maakt geluid als een elektrisch scheerapparaat. Hij rijdt 30 mijl op een theelepel benzine en reist met een lage snelheid. Omdat de zijkanten van de weg te ruw zijn om te rijden, rijden de bromfietsers meestal midden op de weg; ze rijden liever onder zwaardere voertuigen dan om hen heen en worden vaak van het asfalt "gedweild".

Leaning Tower of Passes: De meeste buspassagiers krijgen gratis passen en tijdens de spits is er absolute chaos. Er hangen passagiers aan andere passagiers, die op hun beurt aan de relingen hangen en de overbelaste bus leunt gevaarlijk, tart de wetten van de zwaartekracht, maar gehoorzaamt de wetten van de oppervlaktespanning. Omdat chauffeurs worden betaald voor overbelasting (zoveel roepies per kg passagier), worden er nooit vragen gesteld. Blijf uit de buurt van deze bussen met een breedte van drie passagiers.

Eenrichtingsstraat: deze borden worden door verkeersmensen opgehangen om grappen toe te voegen aan hun anders saaie leven. Blijf niet bij de letterlijke betekenis en ga in één richting verder. In metafysische termen betekent dit dat je niet in twee richtingen tegelijk kunt gaan. Rijd dus, zoals u wilt, de hele tijd achteruit, als u een kieskeurig type bent. Ik klink tenminste hyperkritisch; Ik moet ook een positief punt toevoegen. Uitslag en snel rijden in woonwijken is voorkomen door een "snelheidsonderbreker" aan te bieden; twee voor elk huis.

Deze heuvel bedekt overigens de water- en afvoerleidingen voor die woning en is ongeteerd voor gemakkelijke identificatie door de bedrijfsautoriteiten, mocht ze de buis willen terugwinnen voor de boekhouding aan het einde van het jaar.

Nachtelijk rijden op Indiase wegen kan een opwindende ervaring zijn (voor mensen met de mentale samenstelling van Dzjengis Khan). In zekere zin is het alsof je Russisch roulette speelt, omdat je niet weet wie van de chauffeurs is geladen. Wat lijkt op een voortijdige zonsopgang aan de horizon, blijkt een vrachtwagen te zijn die een snelheidsrecord probeert. Als je het tegenkomt, trek je gewoon gedeeltelijk het veld in dat aan de weg grenst totdat het fenomeen voorbij is. Onze wegen hebben geen schouders, maar af en toe rotsblokken. Knipper niet met uw lichten in afwachting van wederkerigheid. Het enige vage ding in de truck is de chauffeur, en met de pin van illegale arak (alcohol) die hij bij de laatste stop heeft gehad, tellen zijn totale hersenfuncties op tot niets meer dan een niets. Vrachtwagenchauffeurs zijn de James Bonds of India en hebben een vergunning om te doden. Vaak kom je ongeveer één meter boven de grond een krachtige lichtstraal tegen. Dit is geen supermotor, maar een vrachtwagen die je nadert met een enkel lampje aan, meestal de linker. Het kan de juiste zijn, maar kom nooit te dichtbij om te onderzoeken. Je mag postuum je punt bewijzen. Dit gebeurt natuurlijk 's nachts op de hoofdwegen. Overdag zijn vrachtwagens beter zichtbaar, behalve dat de chauffeurs nooit Signaal zullen tonen. (En je moet uitkijken voor de afwezige signalen, ze vormen de grotere bedreiging). Alleen zul je vaak zien dat de schoonmaker die naast de bestuurder zit, zijn hand zal projecteren en hysterisch zal zwaaien.

Dit mag zeker niet worden opgevat als een signaal voor een bocht naar links. Het zwaaien is slechts een uiting van fysieke verlichting op een warme dag.

Als je na dit alles nog steeds in India wilt rijden, heb je lessen tussen 8 uur en 11 uur - als de politie naar huis is gegaan en de burger vrij is om te genieten van de 'VRIJHEID VAN SNELHEID' die in onze grondwet is vastgelegd.

Dit gezegd hebbende, is het niet zo dat het aantal ongevallen en de daarmee verband houdende sterfgevallen in India lager zijn dan in de VS of andere landen!